De grenzen tussen literatuur en thriller wordt steeds vager. Literaire schrijvers plaatsen steeds meer spannende elementen in hun boek maar het niveau van thrillerschrijvers wordt ook steeds hoger. Arnaldur Indridason is hiervan een erg goed voorbeeld. Het spannende element: een zelfmoord met vraagtekens blijft de belangrijkste vraag maar de hoofdpersonen worden mensen van vlees en bloed en zichtbaar als mens voor de lezer met al hun beperkingen en dilemma's. Verder spelen door het verhaal een paar cold cases een rol in het boek en worden op sublieme wijze weergegeven en ontrafeld. De boeken zijn zeker spannend maar  maatschappelijke problemen worden niet geschuwd. Onderkoeld is ijzersterk en je blijft lezen omdat je wil achterhalen waarom iemand zelfmoord heeft gepleegd en de twee verdwenen jongeren van een aantal jaren geleden blijft niet alleen Erlunder, maar mij ook als lezer, bezighouden. In dit boek komt ook zijn dode broer weer naar voren en Erlunder moet zijn verleden onder ogen zien.

Prima ontknoping en dit boek heeft alles wat een goed geschreven thriller moet bevatten.

Het verhaal begint onduidelijk met een zelfmoord, dus geen concrete misdaad. De nieuwsgierigheid van de rechercheur naar de reden van de zelfmoord slaat echter goed over naar de lezer en houd het verhaal tot het eind boeiend. Een thema dat bovenkomt bij het onderzoek is het hiernamaals, wat zorgt voor mystiek in het boek maar ook vermindering van inlevingsvermogen.

De hoofdlijn, de zelfmoord, zorgt voor de spanning  in het boek. Daarnaast weten sublijnen, gezinproblematiek en twee verdwijningen, de hoofdpersoon diepgang te geven, waardoor het gelukkig  geen oppervlakkige detective is geworden en afwisseling biedt.