Dhooge is in vorm de laatste jaren, althans volgens Vrij Nederland. Zijn vorige thriller Stand-In kreeg vijf sterren, evenals zijn meest recente, Stiletto Libretto, dat ook werd genomineerd voor de Gouden Strop dit jaar en door een enkeling zelfs getipt.

Het boek begint dan ook met een prachtig gegeven, maar niet origineel. In de Schotse film Morvern Callar (2002, onder regie van Lynne Ramsay die samen met Liana Dognini ook het script bedacht en schreef) vindt supermarkt medewerker Morvern Caller in de computer van haar vriend die net zelfmoord heeft gepleegd. Onder haar eigen naam laat ze het uitgeven.

Hetzelfde laat Dhooge zijn personage Jimmy Hendricks doen, alleen vindt deze crimineel een stick in de California State Prison of Corcoran. Daarop staan de memoires van zijn celgenoot Wally die even tevoren voor zijn ogen op een geweldadige manier aan zijn eind is gekomen. Hendricks denkt slim te zijn en publiceert het boek onder de naam John C. Hickels, die vlak daarna gewelddadig aan zijn eind komt. Het materiaal in het boek blijkt namelijk hoogst explosief en langzaam begint hij te vrezen voor zijn leven. Zeker wanneer mensen dreigen de ware identiteit achter de auteursnaam in de openbaarheid te brengen. Door het succes van het boek moet hij diezelfde openbaarheid van zijn uitgever wel telkens opzoeken.

Dhooge schreef met Stiletto Libretto (weer) een van zijn betere thrillers. Maar hij laat de(ze) lezer ook achter met een tweeslachtig gevoel. Het is absoluut meesterlijk verteld en geschreven, zonder meer. Het ademt echter – net als zijn vorige boek overigens - ook een onvolmaaktheid uit. De cirkel is net niet rond, het had eigenlijk allemaal nog één tandje scherper gemoeten. De oorzaak is dat het een komische persiflage blijft omdat de karakters niet echt tot leven komen en mensen van vlees en bloed worden die ook empathie opwekken. Dat is jammer, want voor de rest zit het er allemaal in. Hopelijk lukt het Dhooge dit een volgende keer wel, dan is die vijfde ster voor de derde keer op rij wel verdiend.