Reuben Maitlands leven is zowel professioneel als privé een puinhoop. Zijn huwelijk is gestrand en hij heft zijn job bij de politie verloren. Maitland slikt af en toe amfetamines en is niet vies van een borrel ethanol. Als uitvinder van de voorspellende fenotypering, een revolutionaire forensische methode waarmee hij door weefselanalyse kan weten hoe iemand eruit ziet, is hij dan maar een privé-labo gestart. Hij voorziet in zijn onderhoud door opdrachten te aanvaarden die op de rand van de illegaliteit balanceren. Voor een stervoetballer uitzoeken wie de minnaar van zijn vrouw is, is er eentje van. Maar ook een ganster als Kieran Hobbs is één van zijn klanten. Op vraag van zijn oude chef Robert Abner laat Maitland zich opsluiten in de gevangenis. Hij moet een weefselstaal zien te bemachtigen van Michael Brawn, een gevangene die niet diegene is voor wie hij zich uitgeeft. In ruil stelt Abner rehabilitatie voor Reuben Maitland in het vooruitzicht. Maar de dingen lopen niet zoals gepland. En Reuben moet alles op alles zetten om zijn eigen hachje te redden. Kwaad bloed van John Macken is een vlot verteld verhaal vol spanning tot het einde toe, met een ingenieus opgebouwde plot en verrassende verhaalwendingen. Sterk!

Kwaad Bloed is het tweede boek van John Macken waarin Reuben Maitland als hoofdpersonage voorkomt. In het boek komen vele verschillende personages voor, waarvan de karakters door de schrijver niet erg worden uitgediept. Hierdoor is het lastig voor de lezer om de relaties tussen deze personen te ontdekken.  Waarschijnlijk heeft Macken in de Bloedcode (het eerste boek over Reuben Maitland) meer aandacht besteed aan het beschrijven van de personages en wordt er verwacht dat de lezer de personages bij het lezen van het twee boek al kent. Het is dus een aanrader (maar zeker geen must) om de Bloedcode eerst te lezen zodat de personages en relaties ertussen in Kwaad Bloed eerder duidelijk zijn. Het kan ook zijn dat Macken de lezer bewust weinig informatie verschaft waardoor er een bepaalde nieuwsgierigheid wordt opgewekt.

Macken zorgt er niet alleen voor dat de lezer nieuwsgierig raakt naar de personages, de onderlinge relaties en de rol van de personen in het verhaal, maar ook de verschillende verhalen zorgen voor een mysterieuze onduidelijkheid. Er lopen meerdere verhaallijnen door elkaar heen en het is voor de lezer aan het begin niet geheel duidelijk wat ze met elkaar te maken hebben. Hiermee wordt een bepaalde spanning gecreëerd die gedurende het verhaal naar een hoogtepunt wordt gehaald. Macken weet lang de spanning van de lezer vast te houden door het verhaal af en toe een verrassende wending te geven. In het slotgedeelte volgen deze onverwachtse wendingen elkaar in rap tempo op, waardoor het verhaal de neiging krijgt van het onwerkelijke. Het fantasie gehalte stijgt naar een te hoog niveau.

Het sterke aan het boek is wel de combinatie van kennis over genetische mogelijkheden met het fictieve van het verhaal. Macken heeft zijn eigen wetenschappelijk kennis over de genetische mogelijkheden en ontwikkelingen gebruikt voor het schrijven van deze forensische thriller. Het verhaal wordt daardoor afgewisseld met uitleg over de materie op een manier die ook voor leken begrijpelijk is. In de juiste verhouding weliswaar. Het boek is nog steeds een spannende thriller, maar wel eentje waarbij de lezer ook wat interessante informatie meekrijgt.