Inspecteur Roy Grace wordt geconfronteerd met een aantal bizarre verkrachtingen die alle rond de jaarwisseling plaats vinden. Opvallend is dat de slachtoffers  in alle gevallen dure designschoenen droegen en dat de dader deze als een soort trofee meenam.

Deze voorvallen doen Grace sterk denken aan een aantal onopgeloste verkrachtingen die twaalf jaar geleden plaatsvonden. Ook toen werden soortgelijke schoenen meegenomen, waardoor de dader de bijnaam “de Schoenenman” kreeg. Grace was destijds als jong rechercheur eveneens bij het onderzoek betrokken.

Zou het om dezelfde dader gaan, of is er sprake van een imitator?

Gaandeweg het verhaal komen een viertal verdachten in beeld. Van ieder van hen wordt een zeer boeiend en uitgebreid profiel geschetst. Hierdoor raak  je als lezer heel erg betrokken bij de zoektocht naar de dader.

Ook verspringt het verhaal regelmatig naar twaalf jaar geleden. Dat is even wennen, maar werkt bij het instandhouden van de spanning bijzonder goed.

De hoofdpersoon is een prettig mens van vlees en bloed met zijn eigen twijfels en sores en daardoor zeer herkenbaar en geloofwaardig.

De ontknoping is erg spannend en heeft een verrassend aspect.

James heeft met de Doodskus een zeer spannend boek geschreven dat je in een adem uitleest en je heel nieuwsgierig maakt naar zijn eerder verschenen boeken met Roy Grace in de hoofdrol.

Inspecteur Roy Grace is als officier werkzaam voor de politie van Brighton en Hove. Hij is verantwoordelijk voor de ‘cold cases’, de onopgeloste zaken uit het verleden. Als in Brighton een verkrachter actief wordt, die vrouwen met duur schoeisel aanrandt en hun schoenen als trofee meeneemt, roept dat bij Roy Grace en zijn team herinneringen op aan de ‘schoenenman’ die twaalf jaar tevoren vijf verkrachtingen pleegde, een zesde vrouw vermoordde en er dan plots mee ophield. Het boek volgt intussen ook de autistische taxichauffeur Yac die geobsedeerd is door schoenen. Maar is hij ook de verkrachter? Peter James springt met het verhaal voortduren heen en weer tussen heden en verleden en laat ook het vertelstandpunt wisselen tussen  Grace, Yac en de dader. Dit literair procédé gaat in dit geval een beetje ten koste van het leesplezier.  Het zorgt er ook voor dat ‘Doodskus’, het 6de deel van een reeks thrillers met Roy Grace in de hoofdrol, wat te volumineus is naar mijn smaak. Een strakkere aanpak had een beter boek opgeleverd.