De kleine vreemdeling is een boek dat ik al langer in de kast had staan. Niet omdat ik er tegenop zag om het te lezen maar omdat Sarah Waters boeken schrijft waarvoor je moet gaan zitten. Je moet er de tijd voor nemen. Waarom?

De schrijfster plaatst haar thriller in een bepaalde tijd (hier net na WO2) en leeft zich daar helemaal in uit. De hoofdpersonen, de details, de omgeving....alles klopt en alles wordt beschreven. Haar thrillers zijn geen snel geschreven, spannende boeken maar kabbelende stroompjes waarbij je soms op een stroomversnelling wacht die niet komt. Toch blijf je lezen en wordt je meegenomen door het verhaal.

Dit verhaal speelt zich af op een vervallen landgoed waar vreemde voorvallen plaatsvinden. Dokter Faraday voelt zich verbonden met het huis en daardoor met de bewoners. Hij kan niet begrijpen waarom mensen het huis verafschuwen en het een 'behekst' huis noemen. Ook al speelt alles zich af onder zijn eigen ogen.

Het verhaal heb ik gelezen op een camping in de ardennen. Ik, mijn tent, de nacht en de sterren. Niks is op dat moment zo angstaanjagend als Sarah Waters die een huis beschrijft met 3 bange bewoners en waar men geluiden hoort, bewegingen ziet en angst voelt. Die angst voelde ik ook en ik durfde bijna mijn zaklamp niet uit te doen om te gaan slapen..... en dat voor een voortkabbelende thriller!