Negen jaar heeft David Meijer erover gedaan om een historisch document te schrijven over zijn grootmoeder Mila Herman. 

Op 24 december 1941 staat de 23 jarige onderwijzeres Mila Herman klaar met een twintigtal andere zusters op het vliegveld van Bandoeng, Java. Mila heeft gereageerd op een oproep van het Rode Kruis. Twee weken geleden heeft Nederland de oorlog aan Japan verklaard en ze zal hard nodig zijn om medische hulp te verlenen.

Mila en de andere zusters worden gestationeerd op Tarakan, een klein olie-eiland voor de kust van Borneo.

Achter in het boek staat een tijdspad waaruit blijkt dat de zusters van het Rode Kruis lange tijd gevangen genomen zijn door Japanners nadat de Japanse vloot al in januari 1942 is gearriveerd. Het is een zware periode vol met ontberingen en buitengewone wreedheden van de Japanners.

David Meijer heeft alles zo realistisch en filmisch opgeschreven dat je door blijft lezen.

Mila Herman heeft slechts weinig gesproken over de periode in Indië, eens heeft ze tegen David gezegd: "Weet je David, volgens mij heb ik wat men tegenwoordig een trauma noemt"

Tot aan de dood van zijn grootouders kreeg de auteur nooit een helder, samenhangend beeld van de periode van Indië. de oorlog en Indonesië. 

Zoals zoveel mensen die in Indië zijn geweest sprak zijn oma niet over de periode in Indië. David was enorm geïnteresseerd in deze periode van zijn oma en heeft miniteus haar leven onderzocht en gereconstrueerd. Het is een boeiend, interessant en historisch document geworden dat, wanneer je erin begint te lezen, moeilijk weg kunt leggen.

Meijer zegt zelf over dit boek dat het zijn persoonlijke perceptie is van de geschiedenis.

Dit boek was erg fijn om te lezen, bizar detail is dat Mila Herman vermist raakte in deze periode en doodverklaard werd. In die tijd kon Mila fluiten naar haar salaris van het Rode Kruis.