Jennifer Robson (1970) is al vanaf haar jeugd gefascineerd door de Eerste Wereldoorlog. Haar vader, een bekend historicus, inspireerde haar door zijn verhalen. Robson studeerde Franse literatuur en moderne geschiedenis aan de Western University. Daarna behaalde ze haar doctoraat in de Britse economische en sociale geschiedenis aan de Universiteit van Oxford. Ze noemt zichzelf een academicus met achtergrond, een voormalig hoofdredacteur, en een levenslange geschiedenisnerd die het geluk heeft om nu fulltime schrijfster te kunnen zijn. Jennifer Robson woont samen met haar gezin in Toronto, Canada. Ze schreef verschillende romans, ‘Aan de oever van de Seine’ is haar nieuwste roman.

1924. De jonge lady Helena Parr probeert te herstellen van een ernstige ziekte en een gebroken hart, en waar kan dat beter dan in Frankrijk? Als kunstenaar probeert ze een anoniem nieuw leven op te bouwen en neemt les bij maître Czerny in Parijs.
Sam Howard, correspondent voor de Chigago Tribune en beschadigd door de gruwelen van de Eerste Wereldoorlog, probeert net als Helena een nieuw leven op te bouwen in Parijs en zo zijn verleden achter zich te laten.
De twee worden vrienden en zoeken elkaar vaak op. Zal er iets moois ontstaan uit deze vriendschap?

‘Aan de oever van de Seine’  is een prachtig verhaal over een jonge vrouw die de touwtjes in eigen handen neemt en haar vleugels uitslaat in Frankrijk. Lang genoeg heeft haar afkomst haar leven bepaald en daar wil ze nu eindelijk aan ontsnappen. Het leven heeft zoveel moois voor haar in petto, maar is ze sterk genoeg om het verleden los te laten en haar hart te volgen?

Deze roman bestaat uit 3 delen, een proloog, 31 hoofdstukken en een epiloog. Het heeft een fijne schrijfstijl en leest vlot. Het verhaal is doorspekt met (soms onbekende) Franse woorden en details van beroemdheden. Het verrijkt de Franse sfeer en nodigt uit tot opzoeken. We willen immers niks aan ons voorbij laten gaan. Elk deel begint met een mooie pakkende quote.

‘Wakker worden is de beste manier om je dromen te verwezenlijken.’ – Paul Valéry

Met deze quote beginnen we het eerste deel van deze betoverende historische roman. Een pakkender tekst is bijna niet te vinden voor dit deel waarin de jonge Helena zich los worstelt van haar verleden en afreist naar haar tante in Antibes.
Jennifer Robson heeft een prachtig verhaal geschreven, één dat je meesleurt in het leven van Frankrijk in de jaren 20 van de vorige eeuw. Lezers die houden van geschiedenis en romantiek kunnen met deze roman hun hart ophalen, zoals al op de cover beschreven staat. De beschrijving van omgeving en personages is zeer gedetailleerd.

‘Nog veel mooier dan het huis was de tuin, die in drie uitbundig aangelegde lagen van de heuvel af golfde. Het fantastische uitzicht werd omlijst door bomen die een Engelse winter nooit zouden overleven: dadelpalmen, olijfbomen, vijgenbomen en mimosa’s. Er was zelfs een kleine citrusgaard met citroen- en sinaasappelbomen. Witgeschilderde latwerken ondersteunden verstrengelde ranken van planten als clematis, heliotroop, Chinese roos en bougainville. Over lage stenen muurtjes kropen wolken tijm, kamille en lavendel naar kronkelende paadjes van kalksteengrind. Overal klonken melodieuze, vrolijk kwinkelerende vogels. Helena wist dat hun geluid die avond zou worden overstemd door een aanzwellend koor van cicaden.’

Het is mooi om de ontwikkeling van Helena te zien. Ze ontpopt zich tot een mooie jonge vrouw die weet wat ze wil.
‘Aan de oever van de Seine’ is een prachtige roman die je betovert en gevangen houdt. Laat  je heerlijk meevoeren op het rustige platteland en door de bruisende, mondaine stad Parijs. Een roman die garant staat voor vele uurtjes leesplezier.

Ik waardeer deze roman dan ook met 4,5*