Het familiebedrijf van de Regouts was tot ver in de jaren zestig de grootste werkgever van Maastricht. Generaties Maastrichtenaren hebben gewerkt bij De Sphinx, in de volksmond ‘’t groet fabrik’. Geen bedrijf in Maastricht heeft ook zoveel ressentiment opgeroepen als De Sphinx. Aldus een voormalige potteman: ‘Ik verzuip mijn kinderen nog liever dan dat ze bij De Sphinx gaan werken’. De animo om bij De Sphinx te gaan werken nam af na 1945. De ervaringen van de crisisjaren, toen het bedrijf honderden arbeiders aan de kant zette, het personeelsbestand verjongde en arbeiders uit de dorpen de voorkeur kregen boven mannen en jongens uit de stad, stonden nog vers op het netvlies. De reputatie van het bedrijf was niet al te best: zwaar en stoffig werk, je leerde er niets en je verdiende minder dan in andere bedrijven. De Sphinx probeerde met allerlei maatregelen zijn reputatie te verbeteren. Het lukte niet echt. Na een periode van bloei in de jaren tachtig, toen De Sphinx een tijdlang de lieveling van de beurs was, volgde een gestage neergang. De Finse multinational die het bedrijf gekocht had vanwege de wereldwijd bekende merknaam, sloot de poort in 2009.? Historicus en journalist Caspar Cillekens beschrijft de vaak moeizame relatie tussen het bedrijf en de Maastrichtse samenleving